Historia pokazuje, że czosnek ( Allium sativum L.) to jedna z najstarszych roślin uprawianych w Europie. Lekarze i zielarze używali go już od wieków, już w Starożytności, przy budowie egipskich piramid, są wzmianki o podawaniu czosnku, by ochronić przed chorobami. W Średniowieczu natomiast stosowano czosnek jako lekarstwo w chorobach zakaźnych. Na początku XX w. określono w badaniach, że właściwości lecznicze czosnku polegają na działaniu bakterio- i grzybobójczym. Natomiast późniejsze badania przyniosły jeszcze bardziej niezwykłe odkrycia.
Właściwości lecznicze czosnku wynikają z zawartości aktywnych organicznych związków siarki – allicyny i jej pochodnych. Jest to substancja działająca jak antybiotyk – silnie przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo. Oprócz cennej allicyny, czosnek zawiera w swym składzie flawonoidy, cukry, pektyny, związki śluzowe, adenozynę. Swoje właściwości czosnek zawdzięcza właśnie licznym składnikom odżywczym. W jego składzie znajdziemy:
Specyficzna woń czosnku to zasługa allicyny, związku powstającego na skutek rozpadu alliny – substancji będącej składnikiem olejku eterycznego znajdującego się w czosnku. Aby zneutralizować charakterystyczny zapach czosnku, można łączyć go z natką pietruszki, miętą, tymiankiem, selerem, a także czerwonym winem. Osoby, które nie chcą lub nie mogą spożywać czosnku w czystej postaci, mogą sięgać po preparaty zawierające czosnek bezwonny.
Źródła: